آلیاژ ها به منظور بهبود خواصی چون استحکام کششی، شکل پذیری، استحکام خستگی و مقاومت در برابر خوردگی به فولاد اضافه می شوند. علاوه بر این کار فرو آلیاژ ها نقش های دیگری هم میتواند داشته باشند مثلا در تصفیه، اکسیژن زدایی، کنترل آخالهای فلزی و رسوبات. فرو آلیاژ ها باعث می شوند کیفیت چدن و فولاد به حد ممتازی برسند. بسته به فرایند فولاد سازی و کیفیت مد نظر از محصول، فرو آلیاژ های متفاوتی ممکن است مورد نیاز باشند.

از بعضی فرو آلیاژها نظیر فرو سیلیسیم، فرو کروم، فرو سیلیکو منگنز می توان به عنوان احیاء کننده و یا محصولات وابسته برای تهیه سایر آلیاژها استفاده نمود. بعضی از فرو آلیاژها را می توان درصنایع ذوب فلزات غیر آهنی مانند صنایع مکانیکی مورد استفاده قرار داد مثلاً از فرومنگنز با میزان متوسط یا کم کربن می شود در تهیه مفتول های جوشکاری استفاده کرد.

فروآلیاژها به آلیاژهای مختلف آهن با نسبت‌های بالایی از یک یا چند عنصر دیگر مثل منگنز (Mn)، آلومینیوم (Al) یا سیلیکون (Si) گفته می‌شود. فروآلیاژهای اصلی عبارتند از: فرومنگنز، فروکرومیوم، فرومولیبدن، فروتیتانیوم، فرووانادیوم، فروسیلیکون، فروبورون و فروفسفر. این مواد را نمی‌توان به طور مستقیم برای تولید یک محصول مورد استفاده قرار داد زیرا شکننده و نامناسب هستند، اما این عناصر برای فولادهای آلیاژی منابع مفیدی هستند و با ترکیب شدن با آنها ویژگی‌های خاصی به آنها می‌بخشند. فروآلیاژها معمولاً نسبت به عناصر خالص، نقطه ذوب پایین‌تری دارند و به راحتی می‌توانند با فولاد مذاب ترکیب شوند. فروآلیاژها برای دستیابی به یک ترکیب شیمیایی مشخص به فولاد مایع اضافه می‌شوند و خواص مورد نیاز برای تهیه محصولات خاص را تأمین می‌کنند.

فروآلیاژها از سنگ‌های معدنی فلزات غیر آهنی، سنگ آهن، زغال کک و زغال سنگ، به دو روش زیر تولید می‌شوند:

1) کوره بلند. تولید فروآلیاژها  در کوره بلند در طول قرن بیستم کاهش پیدا کرده است.

2) کوره قوس الکتریکی. علیرغم کاهش تولید فروآلیاژها در کوره بلند، تولید آنها در کوره قوس الکتریکی رو به افزایش است. چین، قزاقستان، هند، آفریقای جنوبی و روسیه بزرگترین تولیدکنندگان فروآلیاژها در جهان هستند.

فروآلیاژها در ساخت فولاد و آلیاژها بکار می‌روند. این آلیاژها ویژگی‌های منحصر به فردی را در فولاد و چدن ایجاد می‌کنند و همچنین فعالیت‌های مهمی در طول فرآیند تولید انجام می‌دهند. بنابراین ارتباط تنگاتنگی با صنعت آهن و فولاد دارند. بعلاوه بیشتر مصرف فروآلیاژها نیز مربوط به این صنایع است.

فروآلیاژ به آلیاژی اطلاق می گردد که از اختلاط یک یا چند عنصر فلزی و یا شبه فلزی با آهن پدید آمده باشد. مثلاً فروکروم آلیاژی است که هم دارای آهن و هم حاوی کروم است.فرومنگنز از آهن و منگنز تشکیل شده است. در فرو سیلیس آهن و سیلیس هر دو موجود می باشند. به طور کلی میتوان در خواص آهن با افزایش فرو آلیاژ به آن بهبودی ایجاد نمود. از آنجا که قسمت عمده فولادها را آهن تشکیل می دهد، بنابراین با اضافه شدن مقدار کمی آهن از طریق آلیاژهای آهن دار به آن ها در کیفیتشان تأثیری نامطلوب نخواهد داشت.

تنها در موارد خاص برای تولید آلیاژها از فلزات خالص استفاده می شود. (مثلاً در تهیه آلیاژهایی که در آنها آهن فلز پایه نمی باشد) که البته این روش بسیار گران تمام می شود. مثلاً قسمت واحد وزن کروم فلزی ۵ برابر فرو کرم میباشد. به همین دلیل اغلب برای تهیه فولاد ها(فولاد ویژه) بیشتر از فروکُروم استفاده میشود تا فلزات خالص .